Volgens Amaris Zorggroep : “
…voldoet Amaris Florisberg niet meer aan de eisen, die momenteel aan ouderhuisvesting gesteld worden. Het is 40 jaar oud en 11 appartementen zijn niet groter dan 25m2.
Bovendien zijn er een aantal afspraken in het regeerakkoord grote veranderingen te verwachten in de ouderzorg. Er is dan ook besloten om over te gaan tot nieuwbouw van de locatie.”
Mijn ouders betrokken begin jaren ‘60 een nieuwbouwhuis in de Vondelstraat in Muiden.
We woonden daar heerlijk met ons gezin van 4 jongens en onze ouders. Het was een hoekhuis, waardoor er een grote tuin was, waar mijn vader en moeder altijd met veel plezier in werkten. Wij kinderen brachten hele zomers door aan de dijk en in het Ijsselmeer. Dat was een fijne tijd
Maar voor iedereen komt er een keer een eind aan het feestje. Toen onze ouders ouder en zwakker werden probeerden wij, hun kinderen, hen in een bejaardenhuis te krijgen, omdat hun verzorging door ons steeds intensiever werd. Wij vonden dat geen prettig voorstel en we wilden ook zeker niet van onze morele kinderplichten af.
Na vele protesten hadden mijn ouders Thuiszorg aanvaard. Ik stel voorop, dat de mensen, die bij deze instelling werken ontzettend gemotiveerd hun best doen om hun klanten te helpen. Maar het blijft naar. Iedere dag “vreemden” over de vloer en een dame, die je huis binnen stuift, een diepvriesmaaltijd in de magnetron zwiept en weer afscheid neemt…Het is niet ideaal. Mensen van de Thuiszorg zijn met veel te weinig personeel en zwaar onderbetaald. Zij kunnen geen ijzer met handen breken
Wanneer wassen, toiletbezoek en verschonen een steeds groter probleem wordt
moet er iets gebeuren! Dat wil niemand, maar de tijd dwingt het af. En dat kan echt niet allemaal door de familie als Mantelzorg gedaan worden,
Rutte! Weet zo’n man in zijn Ivoren Torentje, hoe ontluisterend het aftakelingsproces van mensen soms is? En dat bijvoorbeeld niet ieder kind in staat is om zijn moeder na een ongelukje onder de douche te zetten? (zoals ik) Afgezien van het feit, dat Mantelzorg enorm tijdrovend is, is het ook specialistisch werk, dat gedaan moet worden door deskundigen, die er goed betaald voor worden
Mijn broer Guus is zo’n geboren mantelzorger. Hij wilde volledig de taken van mijn moeder overnemen na haar overlijden.
Dat is absoluut niet mogelijk met een fulltime baan als onderwijzer en naast al zijn andere drukke werkzaamheden. Van zoveel verantwoordelijkheid en werkdruk raakte hij zelf rijp voor een rusthuis
Mijn ouders verzetten zich met hand en tand tegen verhuizing naar “Villa Uitzichtloos” …Maar toen mijn vader alleen achterbleef hebben we doorgedrukt, dat hij naar Florisberg ging. Hij verwaarloosde zichzelf en dat kun je als kind niet aanzien. Hem meenemen naar Muiderberg vond ik één van de moeilijkste dingen, die ik ooit gedaan heb. Ik ervoer het, alsof ik mijn vader ontvoerde uit zijn geliefde Muiden. Je moet, maar je kunt het eigenlijk niet
Mijn vader kon echt niet wennen aan zijn “verbanning”. Hij was (en is) in een toestand van ontkenning. Hij zag totaal niet in, waarom hij zijn huis en haard moest verlaten. Dat hij totaal niet meer zelfstandig kon leven, ging er bij hem niet in
Maar inmiddels is hij rustiger. Na een jaar is hij nog steeds erg verdrietig en verward, maar wij kinderen waren blij, dat hij aangekleed werd, zijn eten kreeg en in een mooi huisje zat met hele fijne verzorgsters. Hij had nog steeds zijn eigen domein en wij konden hem in alle rust bezoeken en een kopje thee uit zijn eigen keuken serveren. Hij had zijn huiskamer met spullen van thuis, wat gewoon noodzakelijk is voor mensen, die dementeren. En voor wie niet, trouwens?
Eind jaren ‘90 waren apartementen van Florisberg twee aan twee aan elkaar geschakeld, waarmee een behoorlijk goede woonruimte gecreëerd werd; ook voor echtparen, die nog met zijn tweëen zijn, ongeveer 50 m2 per woning. Niet groot voor ons jonge goden, maar prima om mensen netjes in te huisvesten tijdens de winter van hun leven
| Voorlichtingsbijeenkomst in de recreatiezaal |
Maar dit alles moet dus gaan veranderen van onze roemruchte overheid. Zorg is niet meer iets, dat uit je hart komt, maar een nationale onkostenpost. Ik zou denken, dat wij daar ons hele leven voor gewerkt en betaald hebben, maar nee, een bejaardenhuis moet gewoon geld gaan opleveren. De vroegere kleine bijdrage word vervangen door ordinaire huur
“
Er is dan ook besloten om over te gaan tot nieuwbouw van de locatie.” Dan ook?
Ik heb mijn beklag gedaan op FaceBook en iemand reageerde : Florisberg is geen mooi gebouw. Nee, zeker niet. Maar het gaat helemaal niet om “mooi”. Het gaat om
mensen en hun geluk. En er moet ook wel iets gebeuren aan bijvoorbeeld de klimaatbeheersing, want het gebouw ruikt overal muf, om maar wat te noemen, maar daar kan gewoon iets aan gedaan worden
“…en 11 appartementen zijn niet groter dan 25m2” Nou, met al het beschikbare geld zou je die alsnog (waarom toen niet meteen?) aan elkaar kunnen schakelen.
Het personeel heb ik nog nooit horen klagen over het vermeende gebrek aan doelmatigheid, maar ik kan me voorstellen, dat erin het bestaande gebouw vernieuwingen aangebracht moeten worden. Ook dat lijkt me niet onoverkomelijk.
10 jaar geleden zijn er verderop aanleunwoningen ontruimd en voorzein van “antikraak” met de bedoeling om een nieuwe vleugel aan te bouwen. Doe dat dan! Zo kun je een vernieuwd gedeelte aanbieden en de rest in alle rust verbeteren
Maar nee. Medio volgend jaar moeten alle bewoners verhuizen naar Naarden, waar containerwoningen staan als tijdelijke opvang. Dat tijdelijke duurt overigens
anderhalf jaar! Voor veel bewoners zal dat dus hun eindstation worden. Hoe zal bijvoorbeeld de verwarming werken in die gehorige bouwketen? Mijn vader voelt zich het prettigst bij een temperatuur van zo’n 27‘ Dat is veel en daar had hij vroeger echt geen last van, maar het IS nu eenmaal zo
Door de eerste verhuizing zullen alle spullen, die we aangekocht hebben voor de nieuwe woning weggegooid kunnen worden; vloerbedekking, gordijnen ennzovoort. Jammer van het geld en al het werk, dat in de woning is verricht. In de nieuwe woning zal niet al het bezit van mijn vader een plaats kunnen vinden. Die moeten dus
of opgeslagen-
of meteen maar weggegood worden. Want voor demente mensen zal er geen eigen huiskamer meer zijn in de nabije toekomst…
| …eigen huiskamer? Nee, dus! |
Als de nieuwbouw klaar is, moeten deze arme mensen opnieuw verhuizen, met alle gewenningsperikelen vandien. En opnieuw moet er ingericht worden, al is het dan alleen maar de slaapkamer…
Want bij terugkomst zal er het één en ander veranderd zijn.
Onze alom geprezen overheid heeft besloten om “Zorgzwaarte Pakketten” 1 tot en met 4 sowieso niet meer toe te laten in verzorgingshuizen. Die zielepoten kunnen gemakkelijk door hun familie en vrienden verzorgd worden, vind Rutte. Eitje!
Zorgzwaarte Pakketten 5 tot en met 7 zijn welkom. Er zijn twee woonvormen. De eerste : “Kleinschalige-Integrale-Zorg” (
heerlijk jargon!) : 3 groepen van 8 appartementen, koken als in een gezin (door verzorgsters) en codesloten op de deuren. Deze woonvorm is bedoeld voor dementerenden, die dus gezamelijk in hun huiskamer op elkaars lip mogen zitten of zich terugtrekken in hun prive slaapkamer
De tweede woonvorm word dan “Scheiden-Wonen-Zorgen”(!). De mensen daarin kunnen (moeten?) kiezen voor een 2- of 3 kamerwoning en betalen daar een dikke huur voor. Zij krijgen een soort Tafeltje Dekje maaltijd verzorgd door Thuiszorgers. Want een centrale keuken zal er niet meer zijn. Evenals overigens de receptie, de kleine Serre en de grote recreatiezaal. Deze zaken, kun je je voorstellen, kosten alleen maar geld en moeten wijken. Alle leuke activiteiten, die ik het afgelopen jaar meegemaakt heb, zullen verdwijnen, zoals de maandelijkse samenzangavonden, de Kerstmaaltijd, de leuke Oudejaarsviering enz.
Het mooie voordeel van zo’n instelling, het samen eten, drinken en praten wordt weggegooid. Iets, waar mensen nu juist zo’n behoefte aan hebben, jong of oud, dement of nog fruitig. De “Scheiden-Wonen-Zorgen” types zullen weer goeie maatjes moeten worden met de buren, daar moet je maar zin in hebben
Deze nieuwe woonvormen zullen ooit weer achterhaald zijn. Mij benieuwen, hoe ik ooit zelf kom te zitten? Wellicht woon ik dan in een soort gevangenis samen met mijn Personal Robot?
Nog goedkoper! “Als je daglicht wilt zien, opa, zet je de tv maar aan!”
Ik betrap me er op, dat ik stilletjes hoop, dat mijn vader dit alles niet meer mee hoeft te maken. Maar dat is hetzelfde als hem dood wensen. En hoewel zijn overlijden hem uit zijn eenzame lijden zou verlossen, wil ik dat soort gedachten niet toelaten. Ik wil niet wensen, dat hij dood was. Ik mis mijn moeder al zo erg. Die dag zal komen, ik weet het en misschien wel gauw, maar woonzorgen moeten toch geen reden zijn om hem maar op zijn einde te hopen
Sommigen zeggen, dat we dit tegen moeten houden. Maar hier zie ik geen democratisch proces. Tijdens de bijeenkomst had ik zeer de behoefte om eens flink te reageren, want de stemming was gelaten. Net zoals in heel Nederland. Ons wordt helemaal niets gevraagd en we laten het allemaal maar gebeuren. Maar omdat ik erg emotioneel kan worden en nogal fel, heb ik mijn bek maar gehouden (En dat zint me helemaal niet)
“...afspraken in het regeerakkoord...”… De democratie, dat waren
wij toch? Of zoals mijn vriend Tjalling schreef :
“Willem, normaal gesproken heb ik wel wat te vinden van de dingen, maar ik geloof niet, dat ik hier woorden voor heb. Machteloosheid is wat ik voel. Mijn vader was vorig jaar bijna jouw vaders buurman geworden maar, vanwege wachtlijsten en andere blablabla, zit hij nu in een kamertje in het verzorgingstehuis in Hilversum, weg van alles wat hem bekend is en met de wetenschap, dat als hij gaat hemelen, zijn kamertje binnen twee dagen opgeleverd moet worden. "Ik krijg niet eens de tijd om koud te worden", zegt hij wel eens.
Wim Kan zei ooit : "Democratie is de wil van het volk... ik lees elke ochtend met stomme verbazing in de krant wat ik nú weer wil".
Ik sluit me daar volledig bij aan.”
Deze mensonterende toestanden worden allemaal veroorzaakt door winstbejag. Sociaal gedrag is vervangen door het marktdenken van overbetaalde managers(“Hoeveel maal Balkenende Norm verdien jij?”). Steeds meer lieve mensen, die graag en met plezier anderen helpen worden ontslagen, bijvoorbeeld als zij geen affiniteit hebben met dementie…, en Huize Zonnegloren verandert in een fruitautomaat, ook al stop je er heel veel geld in, je weet nooit hoeveel er uit komt
De tijd zal leren, wat er nu nog allemaal boven onze hoofden hangt, machteloos wachten we af, maar dat we er nog niet klaar mee zijn is gewoon een feit
Willem kroon, 8 februari 2013
| Dementerenden hebben geen huiskamer nodig |
